Maandag 9 juli 

Buna ziua! Daar zijn we weer! We hebben twee drukke dagen achter de rug. Vandaar dat het blog een tijdje stil lag. Afgelopen maandag zijn we voor het eerst iets met de kinderen van de school gaan doen. Om elf uur verzamelden we bij een binnenspeeltuin(tje) in Siret. Dit was een kleine ruimte boven in een gebouw met een springkussen, een trampoline, speelhuisjes en heel veel speelgoed. Roxana, een meisje met klompvoetjes, werd omhoog gedragen door Luke. Eenmaal boven moesten we allemaal even wennen, zowel wij als de kinderen, maar al snel was het ballengevecht in volle gang. Uiteindelijk kwamen zelfs Andrei en Mihaela, de twee stillere kindjes, los, wat erg mooi was om te zien.

Na een uurtje in de binnenspeeltuin gingen we met de kinderen naar de kebabzaak om de hoek. Hier kregen ze allemaal een kebabschotel, die er bij de meesten met gemak inging. Andrei had zo’n dorst, dat hij zelfs zeven bekers melk naar binnen goot! Jum! Hierna gingen we naar de speeltuin aan de overkant van de straat. Handjes vast terwijl we overstaken ging nog wel, maar daarna rende iedereen als een dolle in het rond. Na de buitenspeeltuin waren we nog steeds niet uitgespeeld, dus begaven we ons terug naar de binnenspeeltuin. Een wedstrijdje paardje rijden resulteerde in wat geschaafde knieën bij Michiel en Mirabelle, maar ach: het was het waard. Ook de vogeltjesdans en de kabouterdans vielen goed in de smaak. Helaas was het toen alweer tijd om te gaan.

De dag was nog niet om, dus vertrokken we naar de school, om daar verder te bouwen. We hebben verder gemetseld aan de poort en we hebben een plan opgesteld voor de berging op de zolder. Het was te laat om hier nog aan te beginnen maar vandaag (woensdag) gaan we hiermee verder.

Ruud en Kevin gingen in de tussentijd met Maxime op pad om hout te kopen voor die berging. Daarvoor gingen ze echter ‘even’ een contract afsluiten bij een energiebedrijf. Wat wij in vijf minuten regelen via internet kostte nu twee uur. In het kantoor van het enige energiebedrijf in de omgeving, dat tienduizend mensen van stroom moet voorzien, werken drie mensen. Ze worden van de een naar de ander gestuurd. Stempeltje hier, handtekening daar… maar twee lange uren later is het gelukt.

Houtwinkels vinden ze nergens. Uiteindelijk rijden ze achterom bij een meubelfabriek om te vragen of ze daar hout mogen overnemen. Het mag en de eigenaar van het bedrijf geeft de balken uit sympathie voor ons doel voor 200 lei in plaats van 300 mee.

Als afsluiter van de dag gaan we, o wat een verrassing, naar de Black Cat.

Dinsdag 10 juli

Dinsdag gingen we naar Botosani, waar zich het weeshuis bevindt. Om elf uur vertrokken we met een busje, afkomstig uit Nederland, naar het pleeggezin. In eerste instantie waren wij verbaasd. Naast de buschauffeur was er namelijk ook een jongen van vijftien mee. Wij dachten eerst dat dit de zoon van de buschauffeur was, maar later bleek dit zijn buurjongetje te zijn. Zijn moeder was met de noorderzon vertrokken en zijn vader verkoos alcohol boven zijn zoon. De buschauffeur ontfermt zich daarom over het jongetje. We realiseerden ons hierdoor dat we het eigenlijk wel erg goed hebben in Nederland.

Eenmaal aangekomen bij het pleeggezin werden we hartelijk ontvangen met koffie en koekjes. Een van de meisjes, Cati, was meteen erg opgewekt. De rest was wat terughoudender, maar we voelden ons wel welkom. Gabi en Petrica gaven ons in groepjes een rondleiding door het huis. Dit zijn twee overgebleven broertjes uit een gezin van vijf kinderen en zij zitten nu al tien jaar in het pleeggezin. De andere drie kinderen zijn omgekomen bij een brand waarbij de ouders niet hadden opgelet. Petrica gaat volgend jaar IT studeren, dus hij krijgt een laptop die in Nederland was opgeknapt door de leerlingen van Otger van Delft bij informatica. Hij was er zichtbaar gelukkig mee.

Nadat iedereen zich verzameld had, vertrokken we naar de bowlingbaan. De pleegkinderen waren door het dolle heen en leefden zich uit aan het begin van de baan, maar ook op de baan. Ook Gabriel, de kleinste van het stel, was totaal niet moe te krijgen tot verbazing van iedereen. Gabriel is pas vier weken geleden opgenomen in het pleeggezin, nadat bleek dat zijn moeder zwaar alcoholist was en zijn vader niet in beeld. Weer heftig om te horen wat ouders hier (niet) doen met hun kinderen.

Na het bowlen gingen we bij de foodcourt op dezelfde verdieping van het warenhuis eten, tot groot genoegen van de kinderen. Souvlaki of pizza, de kinderen aten alles gulzig op. Hierna gingen we terug naar het weeshuis, waar de huishulp als dank voor onze actie, nog eens bergen pannenkoeken had gebakken. We zaten eigenlijk al vol, maar uit fatsoen at iedereen er één of twee op.

Na de pannenkoeken was het helaas al weer tijd om naar huis te gaan. Snel werd er nog een groepsfoto gemaakt en wat knuffels uitgedeeld, maar daarna was het toch echt tijd om te gaan.

Op de terugweg zijn we nog langs het meer van Siret gereden, om van het mooie uitzicht te genieten en wat leuke foto’s te maken. Terug bij het pension haalden we nog een toetje in de supermarkt en hielden we nog een spelletjesavond.

Tot de volgende keer!