De haan begon vandaag vroeger te kraaien. Om 8:30 uur zaten we al aan het heerlijke ontbijt: een broodje met een omeletje, tomaatje, stukje kaas, ham en jam. Meteen daarna vertrokken we met de bus naar Brasov, een stad die ongeveer een uurtje rijden van het kamp afligt. Onderweg passeerden we het kasteel van Dracula en de ruïne van Rasnov.

Aangekomen in Brasov liepen we door een heel mooi park naar een kabelbaan die ons een mooi uitzicht gaf over de stad. We hebben daar allemaal erg van genoten. Daarna liepen we over trappen een stukje verder de berg op, en uiteindelijk waren we op 1000 meter hoogte. Sommigen van ons waren niet voorbereid op deze tocht die we te voet aflegden. Met slippers was het lastig om over de stenen te lopen, maar het uitzicht was de moeite waard. Er werden veel foto’s gemaakt op het hoogste punt van de berg. Een vrouw was boven op de berg bezig met het maken van een zandtekening: ze had daarvoor wit zand meegebracht en was met haar handen lijnen in dat zand aan het trekken. Het leek erop dat het een mooi kunstwerk moest worden. Een man fotografeerde haar werk. De kinderen keken aandachtig toe.

Na enige tijd liepen we over de vele trappen naar beneden naar het centrum van de stad, naar het plein achter de Zwarte Kerk. Daar werden we getrakteerd op een lekker softijsje. Het was druk op het plein: veel gezellige terrasjes. Het viel op dat op het plein religieuze mensen toeristen aanspraken. Onze kinderen hebben ondertussen de vele duiven gevoerd (en gevangen!) en bij de fontein gespeeld met water. Het was voor ons allemaal een echt uitstapje.

Terug op het kamp genoten we van het lekkere middageten: kippensoep, mamaliga en sarmale. Sarmale is gehakt, gerold in witte kool. Het viel bij ons allemaal erg in de smaak; David had een record van twaalf stuks sarmale. Vervolgens hebben we in het Roemeens en daarna in het Nederlands “Lang zullen ze leven” gezongen voor Stefan, Roxy en Elena. De kok trakteerde op zelf gebakken chocoladetaart. De jarigen ontvingen van ons cadeautjes en waren ons erg dankbaar. In Roemenië is het niet gebruikelijk om de cadeautjes meteen uit te pakken. De kinderen gingen daarna siësta houden tot 17:00 uur….. en wij uiteindelijk ook.

Na de siësta verzamelden de kinderen zich weer op het speelveld. We gingen voetballen, touwtje springen, trampoline springen en een groepje ging worstelen. Bij dat laatste ging het mis. Tijdens een potje worstelen viel Stefan, onze groepsleider, verkeerd op de grond. Hij had pijn in zijn schouder, kon zijn arm nog bewegen, maar er stak een bultje boven zijn schouder uit. De timing kwam niet goed uit: een minder prettig cadeautje op zijn verjaardag. Er werd door een aantal kinderen alarm geslagen: Carmen werd erbij geroepen. Ze belde meteen de ambulance. Wij waren erg bezorgd om Stefan. Het duurde en duurde… Na ruim een uur kwam de brandweerauto het terrein opgereden. Stefan werd op de brancard gelegd, de auto ingeschoven en naar het ziekenhuis in Brasov gebracht. Tijdens het avondeten werd Carmen door de eigenaar van het kampeerterrein naar het ziekenhuis gereden. Daar zijn röntgenfoto’s gemaakt van Stefans schouder. Na het avondeten, mamaliga met worstjes en zure room en daarna clatite (pannenkoeken), vulden we de avond met verschillende spelletjes.

Ties en Nadine gaven Engelse les aan een paar kinderen, in het bijzonder aan Funda. Ze leerden lichaamsdelen, kleuren, tellen, werkwoorden en de kinderen werden zelfs overhoord. Touwtje springen wordt elke dag gedaan: de stand wordt dagelijks bijgehouden. Maandag lag het record op 111 sprongen achter elkaar. Vandaag is dat record verbroken door David met 125 sprongen. De jongste kinderen oefenen net zolang, totdat ze ook het springen beheersen. Het gaat elke dag beter.

Stefan en Carmen komen terug uit het ziekenhuis. Stefan mag van de artsen de kampweek afmaken. De volgende week moet hij naar het ziekenhuis van Constanta. Daar bekijken ze zijn schouder opnieuw. Wij vinden het heel fijn dat hij in de groep terug is gekomen en het kamp met de kinderen mag afsluiten. Hij is tenslotte “de chef” volgens de tekst op zijn T-shirt.

~ Rica en Gerrie