Het is toch wel wennen om wakker te worden met een prachtig uitzicht op de bergen. In tegenstelling tot Nederland en Constanta is het hier helemaal stil. Er zijn geen grote wegen in de buurt. Je hoort hooguit een haan kraaien en dat is wat mij betreft al een geweldig begin van de dag. Om negen uur begon het ontbijt: lekker brood met een gekookt eitje, tomaatje, kaas en ham , geserveerd op mooie houten platen.

Toen een aantal bergtoppen verdwenen achter donkere wolken, besloten we om het programma van de dag om te wisselen. De ochtend hebben de kinderen zich vermaakt met allerlei spelletjes. Het kampterrein heeft een veldje met voor ieder wat wils. Er is een goal en er zijn schommelbanken. Ook is er een speeltuintje en zijn er grote houten palen die Daan allemaal heeft beklommen (vraag me niet hoe hij in hemelsnaam aan die energie komt).

Buiten het uitzicht is er nog wel iets waar we wel aan kunnen wennen: de lunch. De Roemenen eten in tegenstelling tot de Nederlanders iedere middag warm, wat een cultuurshock! Door lokale keukenhulpen werd voor ons de lokale keuken voorbereid. Dit bestond uit een stevige soep en een warme hap waarvan ik de naam niet meer weet.

Na de lunch gingen we te voet de prachtige natuur verkennen. Alle kinderen kregen een flesje water voor de lange tocht naar een waterval in een nabijgelegen natuurpark. De wandeling naar het park was al de moeite waard. Bran is een dorpje met oude huizen. Het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Ik vond de oude Dacia’s in Constanta al bijzonder, maar hier rijden de boeren nog met paard en wagen door de straten! Veel huizen zijn van hout gemaakt en in bijna iedere tuin zie je wel iemand zitten. De mensen hier komen geloof ik erg veel buiten en gelijk hebben ze! Onderweg kwamen we allerlei dieren tegen. Ezels en paarden liepen los over de straten. Een groep straathonden volgde ons de gehele wandeling. Op den duur maakten huizen en schuren plaats voor bomen en rotsen, en de asfaltweg veranderde in een kiezelpad. Na anderhalf uur wandelen kwamen we aan bij de waterval. De waterval was niet erg spectaculair maar in combinatie met de omgeving was het een prachtig stuk natuur.

Terug op het kamp stond het avondeten op ons te wachten. Het avondeten werd net als gisteren geopend met een gebed. Gabi wenste alle goeds voor de personeelsleden van Casa Sami, waarop alle kinderen ‘Amen’ zeiden.

~ Thei