Door gebrek aan tijd en het uitstelgedrag van Loys, voegen we het verhaaltje van zaterdag en zondag samen. Vandaar vandaag Loly en Braiân aan het woord.
Net als iedere dag begonnen we weer met een heerlijk ontbijt van onze vriend Viorel. Na dit heerlijke ontbijt en een bakje koffie hebben we een kringgesprek gehouden. In dit kringgesprek vertelden de straatkinderen hun achtergrond, dromen en andere dingen over zichzelf. Het verschil in kennis en denkvermogen kwam hier erg naar voren. Zo wilde er een paar politieman of brandweerman worden, terwijl sommige al dachten aan archeoloog. Dokter en zangeres waren ook erg in trek, terwijl het naar ons idee het verstandigste meisje, toegaf haar toekomst nog niet te weten. Na het kringgesprek kwam de gitaar uit de koffer en werden er nog wat liedjes gezongen. Vervolgens ging de groep druk aan de slag met het vullen van 500 waterballonnen. 1 uur vullen en 5 minuten spelen gaf ons 2 uur opruimen. Toch blijft een watergevecht altijd leuk. Behalve als Bryan de deurklink van ons huisje eraf moet halen, omdat anders de kinderen hun watergevecht zouden voorzetten in onze kamers.
Toen klonken de woorden "hai la mas?" weer en kregen we een kop soep en een aardappelschotel.
Hierna was het tijd voor iedereen om zijn talent te showen. Hoepels vlogen door de lucht, kazoo's waren in het hele dorp te horen en de sensatie spatte er van af. Ook werd er gezongen in het Engels, Roemeens, Nederlands en zelfs Japans. Als afsluiter hadden Lex en Bryan bedacht om met heel de groep iets te doen. Zo werd er op verschillende nummers gedanst zoals de Macarena en de Vogeltjesdans. Toen kwam het avondeten. Daarna was het tijd voor het traditionele kampvuur. Alle kinderen zongen om het vuur gezamenlijk liedjes, begeleid door Stefan op de gitaar. Zowel de kinderen als wij hebben deze avond niet als emotioneel ervaren. Onder genot van een biertje hebben we nog wat gelachen en de dag afgesloten.
De dag erop was het tijd om weer naar huis te gaan. Na een bustrip van 7 uur was het tijd om echt afscheid te nemen van David, Gabi, Alexandra, Bianca en de familie Corbu. Tranen verschenen in ieders ogen, zelfs dit moment werd door domn Herman vastgelegd.
Zoals de straatkinderen weer naar hun normale straatleven gaan, gingen wij naar Mamaia. Een heerlijke maaltijd in deze toeristische badplaats. Aan tafel kwamen meerdere malen kindjes voorbij die rozen wilden verkopen. Dit kwam, na vrienden te zijn geworden met onze straatkids, heel anders over dan voor het kamp. Na het ontvluchten van wat clowns op de terugweg ging het ook nog bijna fout met de taxi. Heelhuids samen aangekomen werd ons eindelijk verteld hoe deze groep tot stand is gekomen. Na een lang gesprek over ieder zijn rol in de groep was het tijd voor een lange nachtrust want de volgende dag konden we uitslapen.