Gisteren heeft Naomi de blog geschreven en vandaag waren wij aan de beurt. 's Ochtends vroeg gingen we al met de maxi taxi naar Casa Sami. Hier hebben we kennis gemaakt met de rest van de Roemeense staf. Omdat het bloedje heet was, wilden we de airco aanzetten, maar doordat de deurklink ontbrak, konden we de deur niet sluiten. Daarna heeft de ene helft van de groep boodschappen gedaan voor het ontbijt en is de rest een stukje gaan wandelen door de wijk van Casa Sami. Dit was best een heftige tocht, terwijl dit eigenlijk volgens Herman nog niks was vergeleken met de woonomstandigheden van de kinderen die wij mee op kamp gaan nemen.
Terug samengevoegd hebben we in Casa Sami ontbeten met bruin brood (!) , castravete en leverpastei (beter bekend als sopvlees). Vervolgens hebben we samen met Stefan, die toevallig ook jarig was, inkopen gedaan voor het kamp en we hebben hem daarna feestelijk toegezongen op de terugweg, in het Roemeens natuurlijk, dankjewel Mihaela :p . Eenmaal terug aangekomen in Casa Sami, nadat wij (de meiden dus, wat Stefan met bewonderend oog observeerde) alle boodschappen door de verschrikkelijke hitte van de auto naar het huis hebben gesjouwd, kregen wij direct een heus driegangenmenu voorgeschoteld. Dit bestond uit een heerlijk gevulde groentesoep, een aardappel-wortelpuree met een varkenslapje en castravete en als fenomenale afsluiter de befaamde banaan-kers-chocolade-en-megazoete verjaardagstaart van Stefan. We waren nog maar amper bekomen van deze zeer zware lunch, toen wij besprongen werden door de horde enthousiaste straatkinderen, die ontzettend blij waren om ons te zien! Nadat zij deze zelfde maaltijd hadden verorberd, stormden vooral de jongens meteen naar buiten voor een potje voetbal tegen de Nederlandse boys. Bij de meisjes was vooral de bellenblaas een succes, en er werd heel wat af ge-pepsi-colaad. Behalve dit was het vooral even kennismaken met de kinderen met wie we morgen al op kamp gaan, en er werd flink geoefend met de namen, en dan met name het uitspreken ervan ;) . Toen de kinderen rond een uur of half 4 naar hun "huis" gingen, hebben wij nog even nagekletst en zijn we naar het strand vertrokken. Na een beetje chillen in het water en eindeloos veel pogingen tot volleybal zijn we na de ingewikkelde bikini-omkleed-struggles van Janneke, Benthe en mij naar het schommelbankenrestaurant gegaan. Hier hebben Ruud, Herman, Janneke, Benthe, Sanne, Lex en Bryan genoten van de befaamde vleestorens, oftewel 2200 gram vlees per tafel, oftewel meer dan een halve kilo per persoon! Natuurlijk hadden de diehards daarna nog niet genoeg en zijn voor een overheerlijk toetje gegaan: een chocoladepannenkoekje gevuld met een soort dikke chocolademousse en een bol ijs, oftewel 1000000 calorieën. Natuurlijk moet hierbij vermeld worden dat tot de diehards behoren: Ruud, Herman, Janneke en wij twee. Tijdens dit diner heerste bij deze diehardtafel ook een heerlijk sarcastisch sfeertje, waardoor na het verorberen van de vleestoren de volgende bijnamen zijn ontstaan: Rolmops-Ruud, Holle-Bolle-Herman, Janneke-Michelinmanneke, Blubber-Benthe en Daphne-Dubbel-Dekker. Ook de andere tafel bleef niet gespaard: Nijlpaard-Naomi, Lullige-Lex (ook wel Lex-met-vingers), Speklaag-Sanne, Bierbuik-Bryan (Bryan-de-buik), Stevige-Sloys (Logge-Loys). Tijdens deze ironische bedoening ontstond bovendien ook nog eens de quote van de dag: "Vlees valt nooit tegen" - Janneke-Michelinmanneke. Nu gaan we slapen, aangezien we morgen alweer vroeg uit de veren moeten om te vertrekken naar het kampterrein. We hebben er zin in, welterusten.
Daphne-Dubbel-Dekker & Blubber-Benthe

Ps. Vond je dit een leuke blog, doe dan even een blauw duimpje omhoog, abonneer op ons kanaal door rechtsboven te klikken. Laat een reactie achter in de comments hier beneden, en klik linksboven voor het vorige verhaal. Xoxo.