Vandaag de vijfde dag alweer, wat gaat het toch snel! Bij het ontbijt kwamen we erachter dat boter geen feta is. Door de bbq gisteren waren we al wat meer bekend bij de oudere straatkinderen. Wat erg mooi was om te zien was bijvoorbeeld hoe grondig twee van de ouderen uit zichzelf de kliko en putjes van Casa Sami schoonmaakten, tot in de kleinste hoekjes. Het is zo anders dan hoe het thuis gaat.

Rummikub was wel even wennen op de Roemeense manier maar het was toch heel leuk om zo een spel te leren zonder uitleg. Merel, Jan en Lotte zijn ondertussen wat boodschappen gaan doen met Ruud.

We hebben deze dag ook besloten een kindje te sponsoren als groep, namelijk Onur. We sponsoren met zn allen voor twaalf jaar lang zodat hij naar school kan. Op deze manier kunnen we Onur een toekomst bieden. Maria, de kok van Casa Sami, had heerlijk eten klaargemaakt, drie gangen zoals gewoonlijk. Tijdens het eten leerden we dat we het woord "voeten" beter niet kunnen gebruiken. Omdat het de laatste dag was met de kindjes in Casa Sami voordat we op kamp gaan, is iedereen super enthousiast.

Met water en stoepkrijt werd het een behoorlijke troep en dit keer werd iedereen een klimtoestel. We hebben zelfs nog een keer stoelendans gedaan; het was superleuk. Wat bij de kleineren opvalt is dat de kindjes goed voor zichzelf opkomen en sterk in hun schoenen staan, daar moeten ze zelf voor zorgen. De kinderen kennen inmiddels carnavalsliedjes en een boks (met explosie). Het tellen van 1 tot 10 kunnen we nu ook foutloos en Pepsi Cola zullen we niet snel vergeten.

Ze moesten wat eerder gaan vandaag door het kamp dus wij gingen met onze zwichamen ook richting het hotel. Snel de koffers inpakken voor mee op kamp en daarna lekker afkoelen in de zee. Na het gesprek in het strandtentje gingen we een restaurantje zoeken om te eten. Wat als verrassing was gehouden was dat Dragos met ons mee kwam eten, supergezellig! Hier leerden we ook dat turkey dishes niet Turks zijn, aldus Desirée. Morgen gaan we met de kinderen op kamp waar we erg naar uit kijken. Al met al was het een vermoeiende maar superleuke dag. Ik kan niet wachten tot het kamp!

Eline