Goedenavond, daar zijn we weer, Kadafny en Bennie hier. Wij schrijven dit na een drukke dag met veel opwinding, enthousiasme en verrassingen. Vandaag was namelijk de dag van de verrassingsexcursie; naar de dierentuin! 's Ochtends werd er natuurlijk eerst ontbeten, en na deze verrukkelijke maaltijd hadden we zo'n vijf minuten om alle spullen te pakken en in de bus te klimmen. Dit ging natuurlijk mis, omdat Loys in haar enthousiasme de deurklink van de deur af trok. Maargoed, iedereen zat op tijd in de bus. Na een uurtje zweten in deze benauwde ruimte vol verwachtingsvolle, en dus drukke kinderen kwamen we aan op onze bestemming. We moesten even in de brandende zon blijven wachten voor de poort van de dierentuin, wat de ongeduldige kinderen gelegenheid gaf om zich te vermaken met de befaamde en vermoeiende klapspelletjes. Naast pepsi-cola, "plaisi" en één of andere test of je wel écht vrienden bent, hebben we nu ook een nieuw liedje geleerd. Dit heeft nog geen naam gekregen, maar ondertussen is iedereen op het kamp erin bedreven. Dit is in zodanige mate, dat de Hollandse meiden, Loys, Janneke, Naomi, Sanne, Daphne en ik, het tot onze act voor morgen op de bonte avond hebben gebombardeerd. Hiervoor hebben we al met flink veel plezier geoefend, en wat gaat het een spektakel worden! Even terug naar de dierentuin: we gingen naar binnen en je zag eigenlijk al meteen dat hier zulke dingen toch anders geregeld zijn dan in Nederland. De dieren zaten naar onze mening in veel te kleine hokken te verrotten en voerden geen moer uit. De kinderen vonden het echter fantastisch, ze hadden de tijd van hun leven. Dit was waarschijnlijk ook, omdat ze deze dieren nog nooit met eigen ogen gezien hadden en dit in de komende tijd ook zeker niet vaker gaan doen, en van alles moest foto's gemaakt worden. Na het reptielenhuis was er even een huilpartijtje van Elena en Gabriela, omdat het voor ons moeilijk is om je aandacht te verdelen, en de kindjes erg claimerig, aanhankelijk en jaloers zijn (wat niet onlogisch is, aangezien wij ook ontzettend leuk zijn) en het hun even te veel werd. Dit werd gelukkig ook weer snel opgelost, en toen we ook de beren en herten hadden bezichtigd, keerde de groep weer terug naar de bus. Een half uurtje later kwamen we aan in het bruisende Brasov city, waar we door de straten hebben gestruind, totdat we aankwamen op het grote plein, waar iedereen genoot van een verrukkelijke înghe?at? (het belangrijkste woord dat wij van Mihaela hebben geleerd; ijsje) en het vangen van duiven (wat ik doodeng vond) het leukste tijdverdrijf bleek. Onze groep kreeg nog 15 minuten de tijd om even te shoppen in het centrum, welke wij wijselijk gebruikten om nóg een ijsje te eten. We keerden terug naar de kinderen en de Roemeense crew en samen gingen wij weer naar de bus en sjeesden terug naar huis, uitgeput. Weer op het kamp aangekomen konden we meteen aanschuiven aan tafel voor de lunch, om 4 uur. We kregen sarmale met mamaliga voorgeschoteld, en in tegenstelling tot die in het winkelcentrum in Mamaia, was het heerlijk! Hierna gingen de kinderen hun schoonheidsslaapje doen, terwijl wij ons waagden aan de spellen Boonanza en Guillotine (met allebei natuurlijk finaal verloren). Toen de kinderen weer wakker waren, werden er buiten op het grasveld actieve spellen gespeeld, onder leiding van Ruud en Stefan. Als eerste het spannende 'levend boter-kaas-en-eierenspel, waarbij kinderen werden toegejuicht en uitgejoeld vanwege hun (gebrek aan) logisch inzicht (onder druk). Daarnaast speelden we het meeslepende en uiterst populaire 'groepjesmakenspel', hierbij werden de kinderen van hot naar her gesleurd, vriendschappen verbroken en bondgenootschappen gesmeden. Dit alles ging gepaard met een enorme hoeveelheid enthousiasme en plezier, wat ons dan ook weer veel plezier deed.
Even later was het alweer tijd voor het avondeten, wat een kipschnitzel betrof met aardappelen en een salade van castravete en tomaat. Deze maaltijd werd afgesloten met 3 heerlijke soorten gebak en viel in zijn geheel flink in de smaak bij iedereen. Hierna hebben de kinderen nog even gespeeld en zijn daarna weer rustig naar bed gegaan. Hiervoor zijn ze door de Roemeense crew allemaal gecheckt op luizen, de schade bleef beperkt, slechts 4 slachtoffers in totaal. Wij hebben ook even grondig onderzoek gedaan, maar binnen onze groep is er niemand besmet. Gelukkig maar, want de meiden liggen met zessen op een kamer. Wij hebben onze avond afgesloten met gezellige gesprekken en een paar spelletjes Black Stories (hier ben ik dan weer wel goed in). Morgen is alweer de laatste dag op kamp, met als knallende afsluiter een bonte avond en een kampvuur. We hebben er weer zin in, welterusten. Overigens moet de fantastische quote van gisteren even worden vermeld, aangezien wij ons hier (en om Ruuds ontzettend aanstekelijke en hilarisch hoge lachje) dood om hebben gelachen: "grot op" - The Herminator

Oké nu doei.