De dag begon vroeger dan normaal. Om 9 uur stonden Stefan en Carmen klaar om ons op te halen. We reden naar de Kaufland, een megasupermarkt, om inkopen te doen voor de barbecue die middag. Nadat we alle ingrediënten voor de barbecue en de pannenkoeken gevonden hadden, sloegen we allemaal nog een fles water in. Niet vanwege de dorst, maar vanwege de mooie glazen flessen (hoe we er straks voor zorgen dat onze koffers niet te zwaar zijn, zien we dan wel). Aangekomen op de parkeerplaats misten we Rica en SuYan nog. Gerrie en Ruud besloten ze te gaan zoeken. Zonder na te denken liep Gerrie de winkel in met haar net afgerekende boodschappen. Meteen werd ze aangehouden door een bewaker en moest ze haar aankopen opnieuw afrekenen. Daar liet zij het natuurlijk niet bij zitten. Ze pakte haar zakmes en greep de bewaker bij zijn keel. Meteen viel hij op de grond en smekend om genade liet hij Gerrie doorgaan. Grapje, ze heeft gewoon haar Roemeense charmes in de strijd gegooid bij de bewaker en ze ging vrijuit. Gelukkig...

Jullie dachten dat de wegen in België slecht zijn. Nou, dan heb je zeker nog nooit van Constanta naar Corbu gereden. Turbulentie in het kwadraat. Maar desondanks kwamen we drie kwartier later veilig aan in het gezinsvervangend tehuis. Van een afstandje te herkennen aan haar mooie blauwe dak. Hier wonen zes kinderen van straatkinderen, variërend van 8 tot 19 jaar, met hun pleegouders. Een gelukkig gezin.

We werden direct warm ontvangen met babyhondjes en kittens van een maand oud. 'Aaaaaahhh super schattig', totdat we hoorden dat ze onder de vlooien zaten. De desinfecterende gel op onze paklijst kwam toch goed van pas.

De taken waren snel verdeeld en iedereen ging aan de slag. Er werd buiten gebarbecued, in de keuken werd limonade gemaakt en werden pannenkoeken gebakken en buiten werd met de kinderen gespeeld.

Daarna riepen we 'hai la masâ' en iedereen schoof aan. Op het menu stond mici en cârnati, twee Roemeense worsten die erg in de smaak vielen bij de Nederlanders, terwijl de cl?tite (pannenkoeken) erg goed bevielen bij de Roemenen.

Na het eten hebben we meerdere malen de cupsong geprobeerd uit te voeren maar het ritme zat er nog niet helemaal in.

Over het algemeen houden de meiden erg van klapspelletjes terwijl de jongens zich bezighouden met sporten, met name voetbal is erg populair. Dit keer speelden we met z'n allen een bijzondere vorm van volleybal. Ook wel overgooien genoemd.

We hebben van Ellen een rondleiding gekregen door het huis en de tuin. Het viel ons op dat de kinderen het erg goed hebben, zeker ten opzichte van de kinderen van wie we de huizen eerder bezocht hebben.

De kinderen hier zijn heel anders dan leeftijdsgenoten uit Nederland. Er is een groot verschil wat betreft waarderen. Erg opvallend is dat de kinderen, ondanks hun leefomgeving, ontzettend blij zijn. Ze zijn vooral erg trots op wat ze hebben en laten graag hun huis, hun speelgoed en foto's van voorgaande Roemeniëgroepen zien.

Het voelt voor ons af en toe alsof we alleen maar spelen met de kinderen en verder niet veel toevoegen aan hun geluk. De kinderen zijn namelijk te jong om te begrijpen wat wij financieel voor ze betekenen. Toch wordt keer op keer het tegendeel bewezen. Vanwege de acties die wij ondernemen leren de kinderen heel veel. Ze werken hard op school en nemen veel van ons over, omdat ze ons als voorbeeld zien. Er is een groot verschil tussen de jeugd en de ouderen in Roemenië. De jeugd geeft veel hoop voor de toekomst van Roemenië en daar proberen wij ons steentje aan bij te dragen.

- Daan & Nadine